Απολογητική εξομολόγηση Καλοί μου φίλοι σας ευχαριστώ που με τιμάτε με το πέρασμα σας και τα σχόλια σας στη σελίδα μου. Λυπάμαι που δεν μπορώ να ανταποκριθώ και να σας ανταποδώσω έστω και λίγα φαίνεται εγωιστικό και είναι και δεν νιώθω καθόλου καλά με το συναίσθημα αυτό.
Παρακολουθώ όμως έστω και στα κλεφτά τις πολύ αξιόλογες και διαφορετικές δουλειές σας και επειδή σ’ αυτή τη μικρή μας ζωή τα πάντα είναι δανεικά πιστεύω πως το χρέος μου σε εσάς κάποια στιγμή θα το εκπληρώσω γιατί για εμένα είσαστε πολύ σημαντικοί και ένας λόγος που συνεχίζω να ανεβάζω τα γραφτά μου.
Σας ευχαριστώ πραγματικά από τα βάθη της καρδιάς μου και να είστε όλοι και πάντα καλά.
Κλειστό Παράθυρο Σ’ ευχαριστω που το ανοίγεις. Στο τελευταίο σύνορο.
Θέλω να ευχαριστήσω Τον Δάσκαλο Βασίλη Αναγνώστου για την καταπληκτική εμπειρία της 10ης Μάη που μου πρόσφερε στην παρουσίαση της καινούργιας του δουλειάς «ΠΑΡΕΑ ΜΕ Τ’ ΑΣΤΡΑ ΣΤΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΤΑ ΚΑΣΤΡΑ» Καθώς και για την κοινωνική του προσφορά με τα έργα και τις πράξεις του. Δάσκαλε Σ’ ευχαριστώ ! Συνέχισε. Σε έχουμε ανάγκη εμείς και τα παιδιά μας.
Η ζωή μας τ’είναι ; Να : Λίγες ώρες που διαβαίνουν. Μόνο η πρώτη μας γεννά κι όλες οι άλλες μας πεθαίνουν. Γ. Α (Νόβα)
Οι στίχοι μου δεν είναι κατοχυρωμένοι , είναι ελεύθεροι , προς κάθε νόμιμη χρήση και κατά συνείδηση.
Καλοί μου φίλοι και όλοι , λόγο των αυξημένων επαγγελματικών μου υποχρεώσεων δεν θα μπορώ να είμαι πλέων τόσο κοντά σας πράγμα που με λυπίζει αφάνταστα
Αυτές τις λιτές μου λέξεις θέλω ν’ αφήσω από καρδιάς και ευχαριστώ όλους όσους μοιράζονται και μοιράζομαι τη ποιό μοναδική μας και αιώνια κληρονομιά … την ψυχή μας.
Δεν υπάρχουν άσχημα ποιήματα μόνο κακοί
αναγνώστες.
Η ποίηση δεν θέλει κριτική.
Θέλει πάθος θέλει στοργή.
Είναι και πλούσια και φτωχή.
Είναι και Μάνα είναι και παιδί
Όλα και πάντα αναιρεί και συγχωρεί.
Ας μην την περιορίζουμε στις ανάγκες μας
αλλά εμείς να υπηρετούμαι τις δικές της.
Να είστε όλοι πάντα καλά. !
Γιαννης Στιχακης
Φροντίζω να μένω πάντα περήφανος μέσα στη λύπη μου.
(Γουίλιαμ Σαίξπηρ)
Κάλεσμα
Αγάπησα την ποίηση
ψάχνω να βρω μια μύηση
και ένα χτυποκάρδι
πιο απαλό από χάδι
φοβάμαι , ταλαντεύομαι
τρικλίζω και μπερδεύομαι
μόνος βουβός περιπλανιέμαι
το παρελθόν ηρωικά δεν απαρνιέμαι
στίχο με στίχο τη ζωή μου θα χαρίσω
δυό φίλους καρδιακούς για να γνωρίσω
να ταξιδέψω ,κι ας χαθώ , να παρηγορηθώ
μαζί τους , νέους κόσμους ξανά να ονειρευτώ
συγνώμη στην αγνοία μου
βαριά είν’ η αμαρτία μου
κι αυτό το κάλεσμα μου
φίλοι καλοί , φιλί στη μοναξιά μου